قسمتی از تقریرات دروس عارف حکیم و مفسر فقیه آیت الله حاج سید بحرالعلوم میردامادی قدس سره در موضوع ولایت امیرالمومنین علیه السلام

1-انسان عارف کسی است که خود را تخلیه از شهوت و غضب نموده و چنین شخصی لایق می گردد که محبت الهی به عقل و روح و قوای حسی او تجلی نماید و چنین شخصی همه امورش را به مولایش سپرده است (باتوجه به این مطلب باید اضافه کنم که تجلی محبت خدا و واگذاری امور به او محقق نمی شود الا به تجلی نور ولایت امیرالمومنین علیه السلام بر قلب او و واگذاری همه امور به آن حضرت و دیگر از معصومین علیهم السلام)

2-بیعت با حضرات معصومین و در رأس آنها حضرت امیرالمومنین علیهم السلام ، همان بیعت با خدا است چرا که آنان «یدالله» هستند و یدالله احاطه تکوینی و تشریعی به کل نظام هستی دارد.

3-آنچه که بین ما و مقام ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام فاصله می اندازد و مانع بیعت ما با آن حضرت است ؛ نفس اماره و صفات حیوانی در رأس آنها تکبر و استبداد به رأی و کینه توزی و تهمت می باشد.

4-کسی که خودش را فقیر خداوند و خلفای معصوم او می داند در مقابل آنها خضوع و خشوع و تواضع دارد و برای رسیدن به مقام بندگی بر آستان آنها باید از همه گناهان خصوصاً گناهان زبان و گناهان مربوط به غذاهای جسمی و روحی(حرام خواری) پرهیز نمود.

5-عارف اگر چه در بین مردم زندگی می کند و با آنها ارتباط دارد اما قلب او دائماً متوجه خدای متعال است و  توجه به خدا یعنی توجه به خلفای معصوم او خصوصاً امیرالمومنین علیه السلام و بیعت با ایشان.

6-عارف آنگاه که از نفس خود و شیطان رهایی یافت می بیند همه قدرتها فانی در قدرت خدای متعال است و همه اراده ها مستغرق در اراده اوست و اگر بگوییم همه قدرتها فانی در قدرت امیرالمومنین و همه اراده ها مستغرق در اراده اوست با جمله اول تفاوتی ندارد «و ما تشاوون الا ان یشاء الله»