عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «وَ اللَّهِ لَايُحِبُّنَا مِنَ‏ الْعَرَبِ‏

وَ الْعَجَمِ إِلَّا أَهْلُ الْبُيُوتَاتِ وَ الشَّرَفِ وَ الْمَعْدِنِ، وَ لَا يُبْغِضُنَا

مِنْ هؤُلَاءِ وَ هؤُلَاءِ إِلَّا كُلُّ دَنَسٍ مُلْصَقٍ:

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می فرمایند:

بخدا سوگند دوست ندارد ما را از عرب‏ و عجم‏ مگر

مردمان خانواده‏دار و با شرافت و اصيل و ريشه‏دار،

و دشمن ندارد ما را از اينان و آنان (يعنى از عرب‏ و عجم‏)

بجز مردمان پست بى‏فاميل و نژاد.

ج15 کافی ص709

توضیح این حدیث در عکس نوشته های بعد خواهد آمد.

11-در روایت حضرت امام جعفر صادق علیه السلام آمده است که محبت ما اهل بیت

را فقط کسانی دارند که دارای اصالت خانوادگی و شرافت نسبی می باشند و

دشمنان ما اهل بیت ، بی اصل و نسب بوده و آلوده و بی شرافت می باشند و

تفسیر این حدیث را می توان از راه علم ژنتیک و وراثت ژنتیکی اثبات نمود

چنانچه قرآن کریم در سوره حضرت نوح در آیه26و27 به این مطلب اشاره دارد.

 

12-در تفسیر این حدیث شریف می توان به سرّ کلام پیامبراکرم صلی الله علیه و آله

پی برد چنانچه حضرت فرمودند : « از گل کنار زباله دانی پرهیز کنید ».

و وقتی منظور سخن حضرت را پرسیدند آن حضرت فرمودند : « گل کنار زباله دانی

دختر زیبایی است که در خانواده بی دین و بی اصل و نسب رشد

کرده است و دارای تربیت صحیح خداپسندانه نیست .»

 

13-در مباحث تربیتی ثابت شده که اصالت خانوادگی و

شرافت دینی و اعتقادی بیشتر به مادران برمی گردد

و در درجه دوم پدر نقش مهمی را نیز داراست و اکثر

کسانی که بی اصل و نسب و ظالم و قاتل و جنایتکار

می باشند کسانی هستند که دارای مادری آراسته

به آداب دینی نبوده اند.

 

14-در مباحث تربیتی امام حسن مجتبی علیه السلام می فرمایند :

«تعجب می کنم از کسی که به فکر غذای جسمانی خود هست

اما به فکر غذای عقل و روح خود نیست »

و حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمودند :

«منظور از غذا ، که قرآن سفارش به آن نموده ، غذای روح است »

یعنی باید دقت در غذای روح و دین و ایمان فرزندان نمود و این

اهمیت در درجه اول به تربیت مادر و پدر و سپس معلمان برمی گردد.

 

15-مادری که دارای عفت و حیا و پاکی و دینداری نیست فرزند خود را

در دامن ناپاک خود به سمت بی ادبی و بی دینی گرایش می دهد و

حتی نفس او در روح فرزند تأثیر دارد چنانچه مادران باعفت و با اصالت

و متدین و با حیا در دامان خود فرزندانی را تربیت می کنند که مومنان

و در رأس آنها امیرمومنان از آنان راضی می باشند.