مثنوی الهی نامه و ذکری از مرحوم پدرم آیت الله بحرالعلوم میردامادی قدس سره از استاد سید محمد حسین بحرالعلوم میردامادی متخلص به «حیرت، شیون»
الهی من هــــــزار امید دارم
گلی از گلشن جاویــــد دارم
بخنـــــدان این لبم با این امیدم
خداوندا بگـــــردان روسفیدم
در این محنت ســرای بی عدالت
مــــرا پر کن ز نعمت با کرامت
دلی دارم ز عشقت گـوهر گنج
ز گنج خود دلم را کن گهر سنج
خـــداوندا به نورت ساده ام کن
ز حبّ بوالـــحسن آزاده ام کن
نخست از نیست ما را هست کــردی
به ذکر یاعلـــی پابست کردی
مـــــرا جزو اسیرانش نمودی
در رحمت به روی مـــا گشودی
اســیر حبّ حیدر ، خود امیر است
امیـــر هستی و بر دین ظهیر است
ز حبش طبع من شکّـــر بیان شد
ز عطـرش جان من عنبر فشان شد
الا ای نیک و بد ، تخلیط کـــرده
گهی افــــراط و گه تفریط کرده
امیــــرالمومنین فاروق اعظم
اجلِّ اجملِ والای اکـــــرم
ولای حضرت « سین » را تو بگـزین
ولای « سین » بود با آل یــــس
جناب « سین » رسول اکـرم استی
و آلش رهبـــران اعظم استی
و « سین » در اعتدال بطن و ظاهـر
نشان از مصطفی مولای قاهـــر
الا یا مصطفی ای باب کوثــر
بحق فاطمـه ، از ما تو بگذر
« ره فـرمودنی ها کم سپردیم
به نافرمودنی ها پا فشـردیم »
ز مهمـل بودن خود در خروشیم
« بده توفیق کوشش تا بکوشیم »
ظهـور حب و نفرت اصل دین است
و این امـــــر امیرالمومنین است
و شـرط دین ، دفاع از مکتب تست
و حیـــدر ساقی این مشرب تست
خـداوندا به « حیرت » زندگی ده
به فـرقش تاج عزّ بندگی ده
پر از شهــد شهادت کن دهانش
و شیرین کن ز عرفان این زبانش
خداونــــدا ، فنا مأوایمان کن
مقــــام بی مقامی جایمان کن
فنا در نــــور مادر افتخار است
فنــــا عین بقا و اعتبار است
الا ای فانی باقی به مــــولا
الا مستغرق انوار زهـــــرا
الا بحــرالعلوم ای باب عارف
الا فانی در انـــــوار معارف
دعا کن باز شَد چشــــــم صوابم
جمال حق ! تو بنما بی حجابــــم
الا یا ایهاالســــاقی کجایی
الا یا ایهـــــاالباقی کجایی
تویی فانی به انــــــوار مجرد
تویی باقی به زهـــــرای مؤید
تو باب من ، تو پـور مصطفایی
و عارف بر ولای مرتضـــایی
دعایت نــــــزد او مقبول باشد
تویی سائل و او مسئــول باشد
وِلایت واسطه بین مــن و او
تفضل کن بحق مظهــــر هو
تو راضی بر رضای مرتضـایی
تو فانی بر علی موسی الرضایی
به « حیرت » وعده ی آینده دادی
نوید حکمـــت پاینده دادی
تو « شیون » را به حیدر رهنمونی
تـو فهماندی به ما چندی و چونی
خداوندا شبم را روز فـــرما
و جانم را بیا پیــــروز فرما
تو رفعــت بخش روح باب ما را
منـــــور کن به او محراب ما را
خداوندا تو جانش منجــلی کن
مجدد فانی نور علـــــی کن
مرا آنگه که در قبـــری گذارند
و در گودال تاریکـــی سپارند
الهی غنچه امیـــــــد بگشا
گلی از روضه ی جاوید بگشا
مرا مستغــــــرق نور علی کن
مرا مطـــلوب آن نعم الولی کن
در آن تنگـــــــــی الهی یا الهی
ز مادر ســــوی ما بگشای راهی
ز ما بگــــذر خداونــــدا به مادر
و «حیرت»را ببخشا جان حیدر
سروده سال۱۳۷۱
